Ne
ameliyatın pahalı maliyeti ne de kesik kesik zorla aldığı nefes… hiçbir şeyin
zorluğunu bu kadar hissetmemişti.. O kadar ki 10 yıldır ayrı kaldığı eski
aşkına geri dönmüştü.. Bir nefes daha cekti sigarasından paltosunun içine doğru
iyice büzüşerek… Ölümü düşünüyordu. Ölmeyi. Ölmek bu kadar da kolay mıydı
gerçekten?
O kadar hızlı koşmuştu ki yüzünde eski
günlerini hatırlatan o ufak tebessüm belirdi birden .. Garipti belki . Ama
gerçekti. Zaten hayatı bu ve bunun gibi çok gariplikle geçiyordu diğer
insanlara göre..
Kendince
yaşayan bir insandı. 20lerini hatırladı. Ne güzel planları vardı 20sinde.. Ta
ki o büyük yıkıma kadar. Hayatında kilometretaşı olarak gösterebileceği tek şey
bir yıkımdı. O gün.. O günü düşündü. Ne kadar da mutluydu halbuki. Belki de
hayatı kimsenin göremediği gibi görmesini , hissetmesini sağlayan o olaydan
yalnızca birkaç dakika önce baba olacağı haberini almıştı. Cebindeki tüm
bozuklukları mendil satan bi çocuğa vermişti.Varsın tüm parası onun olsundu.
Çocuk olan oydu o gün. Çocuklar gibi şen, çocuklar kadar kaygısızdı. Kimse
mutluluğunu alamazdı elinden kimse . Kendisi bile.. Sonra ne olduysa oldu…
Birden
bıraktı kendini boşluğa .. Ne onu vazgeçirmeye çalışan insanların çığlıkları ne
de gittikçe yaklaşan ölüm.. Duymuyordu
kimseyi. Hissetmiyordu gittikçe yaklaşan denizin soğuğunu. Sadece anılar diye
düşündü .. Belki de anılardı gerçek olanlar.. Kim olduğun değil nasıl
hissettiğin değil miydi zaten önemli olan?
Gözlerini sıkıca kapadı.. Uyandığında ise içinden “Yine başaramadım “
diye geçiriyordu. Aslında yabancı değildi bu duyguya .. Kendini sürekli
hayalkırıklığına uğrattığı zaten bir gerçekken ölüm ona bir çıkış yolu gibi
görünmüştü… Ölmeyi becerememişti ya ancak yaşamak için de bir neden olduğu
gerçeği ona hiç yakın gelmiyordu .. Ta ki başucunda kambur vaziyette
uyuyakalmış 40 yaşlarında o eskii dostu görene kadar..
Gerçek
miydi? Yalnızca gördüğüne inanmak isteyen biri için ne kadar gerçekse o da o
kadar gerçekti.. Derken birden irkildi ve gözlerini açtı.. Her şey bir rüyadan
mı ibaretti yani? Baş ucunda duran yarı dolu bardaktan bir yudum daha içip
kendini kaderin kollarına bıraktı ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder